پیش نمایش Prototype 2 که در نیویورک و در منطقه ی منهتن اتفاق می افتد می تواند بسیار جذاب باشد. از این ساختمان به آن ساختمان پریدن و نابود کردن هلیکوپترها در هوا و همچنین از بین بردن تانک با مشت و لگد بسیار زیبا و جذاب است. اما همه ی این کارها باید با دلیل باشند و دلیل در بازیهای رایانه ای یعنی داستان، و آن چیزی است که ما کمتر در این بازی از آن سر در می آوریم
داستان بازی مربوط به جناب Alex Mercer می شود که در اثر انجام یک سری آزمایشات (همیشگی در دنیای بازی) دچار تغییرات ژنتیکی شده است. این تغییرات باعث شده او از لحاظ فیزیکی تغییر کند و قوی تر شود و بتواند تغییر ظاهر دهد و همچنین باعث شده حافظه ی خود را از دست بدهد. در اولین گام او باید سعی کند حافظه ی خود را برگرداند؛ یک فلش در ذهنش زده می شود و یک دختر را به یاد می آورد، او کسی نیست جز خواهرش که با کمک او می تواند تا پایان بازی ماموریت ها را انجام دهد و حافظه ی خود را برگرداند. داستان بازی بسیار زیبا است ولی طریقه ی روایت آن در بدترین وضع ممکن قرار دارد. شخصیت پردازی عملا در بازی وجود ندارد. شما هیچ شناختی از کاراکتر ها ندارید. نمی دانید چرا حافظه ی خود را از دست داده اید. و این قبیل سوالها تا پایان بازی جوابی برایشان داده نمی شود. در طول بازی شما سعی می کنید یک راه چاره پیدا کنید تا خود را درمان کنید و به زندگی عادی خود برگردید و این در حالی است که در اثر آزمایشات ژنتیکی که ارتش انجام داده نصف بیشتر منهتن آلوده به ویروس هستند و به هیولا تبدیل شده اند و شما باید زودتر جلوی این فاجعه را نیز بگیرید تا ویروس بیشتر از این پخش نشود. شما به واسطه ی قابلیت هایی که از این آزمایش ژنتیکی بدست آورده اید باید جلوی این قضیه را بگیرید
این قابلیت ها من را یاد بازیهای زیادی از جمله Spider Man و Hulk و ... می اندازد. شما می توانید روی دیوار های ساختمان های بلند بدوید، از روی یک ساختمان بر روی یک ساختمان دیگر بپرید آن هم با پرش بسیار بلند و اگر هم پرش جواب نداد، در وسط راه می توانید پرواز کنید. می توانید با سرعتی بدوید که به هلیکوپتر برسید و آن را در هوا بدزدید، همچنین شما می توانید تانک هم بدزدید (در بازی چند مرحله مربوط به دزدیدن تانک هم وجود دارد). می تواند دست خود را تبدیل به یک گرز کنید و با دو ضربه یک تانک را منهدم کنید. همچنین می توانید آن دست را تبدیل به یک شمشیر بسیار بزرگ کنید که همه ی هیولا ها را با 2-3 حرکت نابود می کند. می توانید دستتان را در زمین فرو ببرید و سیخ هایی تولید کنید که از زمین بیرون بزنند و تا شعاعی که قابل افزایش است را عاری از دشمن کنید. از آن گذشته قابلیت جنگیدن شما بسیار بالا رفته و حرکات آکروباتیک در مبارزه ها بسیار زیبا هستند و از آن گذشته بسیار هم زیاد هستند. همچنین شما می توانید از تانک و هلیکپتر هم برای مبارزه استفاده کنید. هرچند می توانید از سربازهای مادر مرده ای که مثل مورچه همه جای نقشه هستند اسلحه شان را بدزدید و با آن اسلحه خودشان را نابود کنید. البته پیشنهاد من به شما این است که از قابلیت های خود الکس استفاده کنید چون هیجان بازی چند برابر می شود.
شما می توانید کل شهر را دور بزنید و ماموریت های مختلف انجام دهید. ماموریت های جانبی که با انجام دادن هر کدام مقداری امتیاز به شما داده می شود تا بتوانید قابلیت های خود را ارتقاء بدهید. هرچند ماموریت ها کمی یکنواخت هستند ولی بعد از اینکه خط اصلی داستانی بازی تمام شد می توانند تا چند ساعتی سرگرم کننده باشند، مخصوصا زمانی که الکس تمام نیروهای خود را داشته باشد آن هم با بالاترین درجه! یکی از قابلیت های جالبی که الکس دارد این است که می تواند با کشتن هر شخص خاطرات او را بخواند و خود را به شکل او در بیاورد. این قابلیت به شما اجاز می دهد تا به ساده ترین شکل ممکن از دست ارتش فرار کنید. شما به محض اینکه در دید دشمن نباشید میتواند با زدن یک دکمه ظاهر خود را عوض کنید و زیبایی این قضیه اینجاست که اگر کل ارتش هم دنبال شما باشند و شما بتوانید این کار را انجام دهید توانسته اید همه ی آنها را دور بزنید و عمراً هم کسی تا پایان بازی متوجه نمی شود که شما می توانید تغییر قیافه بدهید! شما می توانید تمام این کارها را در محیط نسبتاً بزرگ شهر انجام دهید.
بازی داری یک محیط Open World بسیار بزرگ است؛ این بزرگی به گرافیک بازی صدمه زده و باعث شده شاهد یک بازی با گرافیک بسیار ابتدایی و مشخصاً کار نشده باشم. کاراکترهای موجود در بازی اصلا خوب طراحی نشده اند. مردم موجود در شهر عموماً شبیه به هم هستند و سربازها را می توان یک Copy & Past ساده نامید. شهر عموما شلوغ است و پر از کاراکتر و این باعث شده در بعضی مواقع این حجم کاراکتر وقتی در کنار یک انفجار قرار می گیرند، افت فریم را برای بازی در بر داشته باشند. انفجا ها هم عموما مصنوعی و بسیار سطحی هستند. چیز مثبتی که می توان در مورد گرافیک بازی گفت تخریب پذیری محیط است که باید گفت یک سر و گردن از دیگر بازیهای موجود بالاتر قرار دارد. در مورد جزئیات و تکسچرها و مسائل تخصصی مربوط به گرافیک تکنیکی چیزی نمیگویم چون چیزی ندیدم! در مورد گرافیک هنری بازی باید گفت بد نیست ولی خوب هم نیست. می توانستند چند هیولای دیگر هم طراحی کنند، می توانستند شهر را اینقدر یکنواخت و شبیه به هم طراحی نکنند و می توانستندهای دیگر در مورد طراحی هنری این بازی.
صدای بازی در نقطه ای قرار دارد که اظهار نظر در مورد آن کمی دشوار است. دوبله ی بازی خوب است و دیالوگ ها هم هیجان لازم را دارا هستند و گویندگان هم بجز یکی دو مورد مخصوصا کاراکتر ژنرال در بقیه ی موارد خوب انتخاب شده اند. اما موزیک بازی را باید گفت نقطه ی قدرت بخش صدا است؛ موزیک بازی بسیار پرهیجان است و وقتی در حال مبارزه هستید آدرنالین را برای شما دستکاری می کند تا هیجان را به شما القا کند. در مجموع صدای بازی را باید در بعد قدرت بازی قرار داد چون در غیر اینصورت بی انصافی خواهد بود
همانطور که گفته شد بازی پر است از ایده های نو و بکر. میشد این ایده ها به شکل بهتری بیان شوند. به هر حال این بازی با تمام قول هایی که داده شد ساخته و عرضه شد. عنوانی که پیش رو داریم عنوان درجه ی یک نیست ولی اصلا نباید آن را یک اثر ضعیف دانست. بازی دارای جذابیت خوب به همراه گیم پلی خوب است که باعث می شود شما تا آخر بازی دنبال افزایش قابلیت های الکس باشید و بخواهید ببینید هر کدام از این قابلیت ها تا چه میزان توانایی های او را افزایش می دهند.
اگر اهل بازی های سبک Action Adventure هستید به شما پیشنهاد میکنم این بازی را بازی کنید چون با احتساب تمام کاستی ها باز هم یک عنوان جدید محسوب می شود که قبلا مشابه نداشته و حتما تجربه ای جدید خواهد بود. این بازی توسط استدیو Radical ساخته شده و کمپانی Activision آنرا عرضه کرده است. بازی درجه ی M دریافت کرده و همچنین قابلیت چند نفره هم ندارد این عنوان برای PC ،PS3 و X360 عرضه شده است.
منبع :بیگست گیمر
