چه كسی فكر می كرد روزی Mercury Steam سازنده بازی های نه چندان موفقی مثل Jericho به سراغ یكی از محبوب ترین سری بازی های جهان یعنی Castlevania برود و با Konami و هیدئو كوجیما (Hideo Kojima) یك عنوان متفاوت تر از این سری بسازد؟ خب، غیرممكن ها ممكن شدند و اتفاقا Mercury Steam بر خلاف بازی های قبلی خود عنوانی بسیار زیبا ساخته كه شاید به مزاج طرفداران دو آتشه این سری خوش نیاید، ولی مسلما از زیبایی های این بازی نمی توان گذشت و پیشنهاد می كنیم طرفداران Castlevania به این بازی با عنوان Lords of Shadow نگاه كنند.

برای مشاهده ادامه مطلب بر روی لینک ادامه مطلب کلیک کنید :

داستان

زوبك (Zobek) یكی از شخصیت های بازی و راوی داستان می گوید: "عشق نیرویی است كه هر مردی را كور می كند و به او جرات مقابله با وحشتناك ترین هیولاها را می دهد". این جمله دقیقا در مورد شخصیت اول بازی یعنی گابریل بلمونت (Gabriel Belmont) صدق می كند. در سنت بازی های Castlevania ما شاهد ظهور صد سال یك بار قلعه Castlevania هستیم كه سعی در فرو بردن دنیا در تاریكی دارد و یكی از خاندان بلمونت با این پدیده مبارزه می كند. این بار داستان فرق می كند. همسر گابریل توسط نیروهای تاریكی كشته شده و در جایی میان سرزمین مردگان و زندگان اسیر می شود. گابریل متوجه می شود که ماسك های جادویی وجود دارند كه اگر شخصی آن ها را به دست آورد، می تواند مردگان را زنده كند، اما بدست آوردن این ماسك ها كار ساده ای نیست و هر تكه ای از آن دست یك ارباب سایه (Lords of Shadow) است. اربابان سایه قوی ترین نیروهای تاریكی در دنیا هستند. گابریل همانند دانته (Dante)، قصد برگرداندن معشوقه اش را دارد و حاضر است همانند كریتوس (Kratos) با وحشتناك ترین و نیرومندترین قدرت های دنیا مبارزه كند. در ادامه گابریل متوجه می شود که یك فرقه، پیشگویی کرده اند که شوالیه بزرگی اربابان تاریكی را شكست می دهد و صلح را به دنیا باز می گرداند. گابریل به خاطر همسرش با این ارباب ها می جنگد و فرقه هم به او كمك می كند تا در این میان، شیاطین را از بین ببرد. به وضوح معلوم است كه گابریل كه همان فرشته جبرئیل در اسلام است به شكل منجی بشریت با صلیب خود شیاطین را از بین می برد. داستان Lords of Shadow بسیار زیبا و حماسی كار شده و اتفاقا عناصری از داستان اصلی این سری را در خود دارد. نكته ای كه كار Mercury Steam را بیشتر ارزشمند می كند، این است كه آن ها یك بازی داستان محور را حدود 20 ساعت تعریف می كنند كه همین موضوع به وسیع بودن داستان اشاره می كند و باید به تیم سازنده تبریك گفت كه در چنین زمان طولانی داستان را به بهترین شكل نگه داشته اند. البته مشكلاتی مثل خوب پرداخته نشدن به بعضی شخصیت های فرعی هم در داستان به چشم می خورد، ولی وقتی وسعت داستان را نگاه كنیم، چنین مواردی در مقابل آن رنگ می بازند.

گرافیک

به جرات می توان گفت Lords of Shadow یكی از زیباترین گرافیك ها را روی كنسول Xbox 360 دارد. جزئیات و كیفیت بافت ها به قدری بالا هستند كه نفستان را بند می آورد. رنگ آمیزی بسیار متنوع و استفاده از فیلترینگ های مختلف همراه با Draw to Distance بسیار وسیع و البته با جزئیات خیلی عالی كار شده اند. Mercury Steam به قدری معماری های گاتیك و ساختمان ها را زیبا در آورده كه شك می كنید كه شاید آن ها یك معمار از آن زمان استخدام كرده اند تا این كارها را بكند. طراحی دشمن ها بسیار زیبا و پرتخیل كار شده و Boss Fightها از طراحی بی نظیری برخورداند و ما هیولاهای تكراری بازی ها و فیلم های دیگر را در این بازی نمی بینیم. طراحی شخصیت ها به خصوص گابریل خیلی عالی است، ولی بعضی شخصیت های فرعی از كیفیت پایین تری از گابریل برخوردار هستند. متاسفانه سازندگان فریم بازی را فدای گرافیك سنگین آن كردند، به طوری كه فریم بازی بین 30 تا 20 دائما در حال تغییر است. در مبارزات و پلتفرمینگ بین 25 تا 30 و در Cut-Sceneها دائما روی 25 و در بعضی Boss Fightها روی 20 فریم متفاوت است، این در حالیست كه God of War III روی 60 فریم ثابت اجرا می شود. البته انتظاری هم بیش از این از یك بازی مولتی پلتفرم نمی رود. باید Konami را به خاطر ریسك دو دیسك كردن بازی روی Xbox 360 تحسین كرد. این كار هزینه بسیار بالاتری برای ناشر دارد، ولی واقعا چنین حجم سنگینی روی یك دیسك جا نمی شود. كنسول PS3 به دلیل دیسك های پرحجم Blue-ray چنین مشكلی ندارد، اما سازندگان كیفیت را فدای كمیت نكردند و نسخه Xbox 360 را در دو دیسك عرضه كردند كه تجربه ای كاملا یكسان روی هر دو كنسول ببینیم. تنها تفاوتی كه غیرممكن است متوجه آن شوید، این است كه در نسخه Xbox 360 دموهای بازی Real-Time نیستند! البته این دموها كاملا توسط موتور بازی و با همان كیفیت Real-Time طراحی شده اند، ولی روی نسخه 360 این دموها از پیش ضبط شده اند، اما در نسخه PS3 كاملا به صورت In-Game اجرا می شوند كه اصلا هیچ فرقی در روی دو كنسول احساس نمی شود. اما سازندگان به دلیل In-Game نبودن این دموها از Bink Video برای گذاشتن آن ها در نسخه 360 استفاده كرده اند كه متاسفانه مشكلاتی مثل تغییر میزان صدا در آن مشاهده می شود. در دو نسخه بازی یك ایراد عجیب به نام Unhandled Error وجود دارد كه احتمالش كم است اتفاق بیفتد، ولی مثل این كه Mercury Steam می خواهد با عرضه یك Patch این مشكلات را برطرف كند. در نهایت گرافیك Castlevania بسیار خیره كننده و زیبا است و نزدیك ترین بازی به كیفیت God of War III روی كنسول PS3 است.

موسیقی/صداگذاری

تیم صداگذاران Lords of Shadow بسیار خبره هستند. آقای پاتریک استوارت (Sir Patrick Stewart) كه به جای زوبك صحبت كرده و نقش راوی را هنگام Loadingها ایفا می کند، كاری استثنائی انجام داده و صدای او به خوبی جو بازی را تفسیر می كند. صداگذاری سایر شخصیت ها خیلی خوب كار شده و گابریل صدایی بسیار آرام و همانند چهره خون گرمش (چهره گابریل به پیشنهاد هیدئو كوجیما این چنین معصوم و پاك طراحی شده است) دارد که توسط رابرت کارلایل (Robert Carlyle) صداگذاری شده است. صدای محیط به خوبی با گرافیك زیبا همراه می شود و صحنه را توصیف می كند. صدای آبشارها و پرندگان زیبایی و صدای چك چك آب در غارهای تنگ و تاریك وحشت را القا می كند. موسیقی Lords of Shadow توسط اسکار آراجو (Oscar Araujo) ساخته شده كه همانند تمام بازی های این سری یك شاهكار بدون نقص است. تم ها شبیه به The Lord of the Rings است و مضامینی چون حماسه، رومنس و وحشت را در خود دارد.

گیم پلی

گیم پلی Lords of Shadow چكیده ای از بزرگان این سبك مثل God of War و Prince of Persia است، ولی این الهامات به قدری هوشمندانه بوده كه خود یك استاندارد جدید خلق می كند. عجیب است كه Mercury Steam با اینكه اولین بازی خود را در این سبك می سازد، خیلی هوشمندانه گیم پلی را طراحی كرده است. اولین نكته ای كه در این بازی مطرح می شود، میزان زمانی است كه در آن بازی پایان میابد. حدود بیست ساعت و حتی بیشتر برای یك بازی Hack & Slash كه داستان محور هم است، واقعا كار سختی است. بعضی از بازی های Open-World حتی به این ساعت نزدیك هم نمی شوند و این در حالیست كه در عناوین Sandbox و به قولی Open-World راحت می توان با زیاد كردن مسیرها و یا ماموریت ها این ساعت را افزایش داد. از طرفی در بازی های RPG می توان با دیالوگ های زیاد و یا عقب گرد به مراحل و لوكیشن های قبل چنین ساعتی را افزایش داد، ولی Lord of Shadow شما را بدون این كه به ماموریت قبل بازگردید و یا افتی در طراحی مراحل ببینید، كاملا با اكشن، پلتفرمینگ و داستان سرایی سرگرم می كند. مسلما در این میان یكنواخت شدن بازی مطرح می شود. من در ابتدا از همین موضوع ترس داشتم كه Mercury Steam نتواند در بیست ساعت بدون افت و تكراری شدن بازی را بسازد، اما باید اعتراف كنم که كاملا اشتباه می كردم. قابلیت Upgrade با پیشروی در مراحل كه دیر به دیر باز می شوند خود یكی از دلایل جذاب شدن بازی است و شما را معتاد برای بدست آوردن قدرت های بیشتر می كند. Boss Fightهای نفسگیر كه بعضی از آن ها همانند God of War به قدری بزرگ هستند كه باید از بدن آن ها بالا بروید تا نابودشان كنید، خود به یكی از نكات جاذبه بازی تبدیل شده است. داستان هم دارای نكاتی است كه تا بازی را تمام نكنید به بعضی از سوال های اصلیتان پاسخ داده نمی شود. Lords of Shadow تناسب بسیار عالی بین پتفرمینگ و اكشن دارد كه هر كدام از عمق بسیار بالایی برخوردار هستند. مثلا در قسمت اكشن كمتر بازی می تواند با فنون چندضرب متنوع آن رقابت كند و یا در بخش پلتفرمینگ ما با تنوع و هیجان بسیار بالایی روبرو هستیم. البته مشكلاتی مثل نگرفتن بعضی لبه ها و باگ های عجیب هم در این بخش به چشم می خورند كه می توان از آن ها چشم پوشی كرد. سازندگان با آگاهی از این كه ممكن است بازی از نظر لوكیشن در این مدت زمان طولانی ضربه بخورد كار بسیار بزرگی كردند. مكان های مراحل آن قدر متنوع هستند كه نمی توانید تا پایان بازی لب به تحسین سازندگان باز نكنید. محیط های برفی، تاریك و مخروبه به سبك معماری گاتیك، جو سنگینی خلق كرده اند. از طرفی محیط های بسیار زیبا كه پر از سبزه، درخت و آبشار هستند، تنوع كار را دو چندان می كنند. متاسفانه دوربین در این بازی به خوبی عمل نمی كند. دوربین كاملا اتوماتیك بوده و شما كنترلی بر آن ندارید. گذشته از این كه این كار به كارگردانی بهتر دامن می زند، ولی Mercury Steam نتوانسته دوربینی همانند God of War خلق كند. در بعضی مواقع باید كور كورانه رو به دیوار راه بروید تا راهی را پیدا كنید كه دوربین آن را نشان نمی دهد. در بعضی مبارزات هم این مشكل به چشم می خورد كه واقعا دردسر ساز می شود. در نهایت Lords of Shadow بیست ساعت و شاید بیشتر شما را سرگرم می كند، بدون آنكه لحظه ای احساس خستگی كنید. ارزش تكرار هم بسیار بالا است، چون در بعضی مراحل باید قدرت هایی داشته باشید كه در مراحل بعد آزاد می شوند.

نتیجه گیری

Castlevania: Lords of Shadow یكی از زیباترین بازی های امسال است كه اگر باگ های فنی نداشت، قطعا به یك عنوان بی نقص تبدیل می شد. با وجود عدم حضور آقای کوجی ایگاراشی (Koji Igarashi) خالق  Castlevania و سنت شکنی های این عنوان، Lords of Shadow یک محصول بسیار عالی است. هیچ گاه تجربه پر مخاطره گابریل را از دست ندهید.